Joanes eta Xabat, Xabat eta Joanes. Aurtengo Nafarroakoa Illarregitarren txapelketa izan zitekeela igartzeko ez zen puntako igarlea izan beharrik. Dagoeneko finaletan ohiko partaide izanik, koxka bat gora egin zezaketela espero zen, eta halaxe egin zuten. Saioa hasi orduko, zortziko nagusian elkarrekin aritzea egokitu zitzaien, Billabesa konpainiako autobus gidarien grebaren harira zerbitzu minimoak betetzea tokatu zaien langileen paperetik kantatuz. Bereziki deigarria izan zen haserako bertsoaldia zer nolako patxadarekin ondu zuten, milaka zaleren aurrean baino, etxeko egongelan bertsotan ariko balira bezala, batak besteari hitza kentzen ia, bukaeretan ez ezik betelanean ere perlak oparituz entzuleei. Buruz burukora elkarren parean iritsi ziren biak, nahiz eta inpresioa eman zuen Xabat goitik ote zegoen, bakarkakoan egin zuen irristada gorabehera. Azken txanpan, historiara pasako den buruz buruko gogoangarria oparitu ziguten bi anaiek: San Saturnino eta San Ferminen paperetan puntukako txinpartatsua lehenik, Nafarroako ondorengo ustelkeria kasua prestatzen ari diren politikarien azaletik plaza lehertzeko, segidan. «Beste tunelik ez al da egin / behar Nafarroan», «pixkat handitu beharra dago / Navarra Arena», «igual kartzelan egin beharko da / hurrengo tunela». Ganbarakoan helduleku sinesgarriak biek, irristada Xabatek bigarren bertsoan, artean lehenengo bertso gogoangarriak utzitako oihartzuna itzali gabe zegoela, eta apalago Joanes, mundutarrago. Azkenean kasik berdinketa teknikoa, baina anaia gazteena nagusi. Bejondeizuela.
Bereziki deigarria izan zen haserako bertsoaldia zer nolako patxadarekin ondu zuten, milaka zaleren aurrean baino, etxeko egongelan bertsotan ariko balira bezala
Nafarroako txapela janztea zer den badakiten Saioa Alkaiza eta Julio Soto, hirugarren eta laugarren atzo. Barrutik kantatu zuen betiko moduan Alkaizak, bertsoaldi bakoitza azkena izango balitz bezala, eta goia jo zuen bakarkakoan, txikitan egurra eman zion irakaslearen eskela egunkarian irakurri eta poztu denaren larrutik. Irudiak sortuz film labur gogoangarria eraiki zuen hiru bertsotan. Ofizio batzutako zenbait bertsotan zehaztasun apur bat falta izan zitzaion agian buruz-burukoan kantatzeko txartela lortzeko. Laugarren Soto, baina aspaldiko Soto itzaliena ikusi genuen atzo oholtza gainean. Maila goreneko bertsolaria dela kontuan hartuz, saiotik kanpo egonda ere, bertso onak kantatu eta puntuak pilatzeko gai da, edozein kasutan. Bakarkako hunkigarria, baina ofiziotan oso gorabeheratsu. Egun guztiak ez dira berdinak, ezta txapelketa guztiak ere.
Eneko Lazkoz bosgarren atzo; gozagaitz somatu genuen sakanarra saio osoan zehar, gauza asko esan nahiak akats teknikoak egitera kondenatuta zenbaitetan, eta bertsoaldiaren arrastoa galduta tarteka, bakarkakoan kasu. Buruz burukoan protagonista izan da aurreko edizioetan, baina atzo urrun ibili zen aukera horretatik. Sarai Roblesek bakarkako hunkigarria ondu zuen ganbaran bideo zinta zaharrak aurkitu dituenaren larrutik; lehenengo bertsoan gaia kokatu, eta entzuleoi oiloipurdia eragin ziguten beste bi ale, ondoren. Aipagarria baita ere Xabatekin batera soldaduska berreskuratu dezaketela-eta osatu zuen bertsoaldia. Eta atzoko debutariak, Ekhiñe Zapiain eta Eki Mateorena, zazpigarren eta zortzigarren, hurrenez-hurren. Halako plaza handiak ez zituen kikildu eta ausart aritu ziren kantuan, bakarkakoari baino ofiziotako lanari neurria hobeto hartu bazioten ere.
