Hermetismotik gertukoa izan da maiz haren poesia, eta hark ere ez du ukatzeko lanik hartu: “Nik uste dut nire poesia zerbaiti buruzkoa dela, baina ez dut arrastorik ere zeri buruzkoa”, aitortu zuen 2014an El Cultural aldizkariari emandako elkarrizketa batean. Eta, halere, nabarmena izan da haren eragina AEBetako XX. mendeko poesiagintzan, eta are Europako lirikan ere. Literaturako Nobel sarirako maiz aipatu izan da haren izena, eta, besteak beste, Pulitzer saria jasotakoa da. “Musikalki pentsatu ohi dut nire poemez”. Hogei poema liburuko lan, hainbat saiakera lan eta Jame Schulyler poetarekin elkarlanean idatzitako eleberri bat argitaratu ostean, 90 urterekin hil da John Ashbery (Rochester, New York, 1927- Hudson, New York, 2017).
Margolari izatekotan egon zen gaztetan, baina poesiak harrapatu zuen. Mutilentzako baino ez zen barnetegi batean egin zituen ikasketak gaztetan. Han hasi zen W. H. Auden eta Dylan Thomas poeten liburuak irakurtzen, eta han deskubritu zuen bere homosexualitatea ere, bere poemetan kontatu izan zuenez. Unibertsitate ikasketen ostean, Herald Tribune egunkariaren Europako edizioaren zuzendari izan zen hainbat urtez, eta Parisen izan zen horretarako.
Harold Bloom kritikari ezagunak historiara pasatuko ziren izen gutxien zerrendan aipatu zuen Ashberyrena. Walt Whitman, Emily Dickinson, Wallace Stevens eta Hart Crane poetekin batera ikusten zuen kritikariak ipar amerikarra. Eta Ashberyk berak 1972an kaleratutako saiakera batean idatzi zuen idatziz zein zen bere ustez poetaren egitekoa. “Poetaren kezka nagusia da artelanari bizitza ematea, halako moldez ezen ezinezkoa suertatuko baita hura azaltzen saiatzea”.
