Murtziara noa, Valle del Ricotera, Ojós izeneko herri batera. Autoa hartzen dut Bilbora, hegazkina, iritsi eta kotxean jasotzen naute, teknikariaren bila tren geltokira joaten gara, eta errepide bihurritu batetik eramaten gaitu emakume batek herrirantz. Gorputz txarra jartzen zait, egunero bezala, baina ez dut ezer esan nahi, ez baitut haurdun nagoela nabaritzerik nahi, oso goiz baita. Emakumeak, gaizki eta ondo hitz egiten digu herriari buruz, jaialdiari buruz, guztiari buruz. Ez dakit jatorra edo desatsegina egiten zaidan.
Bikote baten landetxe batzuetan ostatu ematen digute, limoiondoz inguratuta gaude, errepide erdian. Kabiar zitrikoa ematen digute opari, eta bertako arroz integrala. Gizona artista da, eta surflaria. Bere ogibidea pintore izatea dela esaten digu. New Yorken ezagutu omen zuten elkar, eta biek amona Murtziakoa izanik, bertara bueltatzea erabaki zutela. Gizonak pinturak telefonoan erakusten dizkigu. Diruan pentsatzen dut.
Kontzertua ur ondoan eraikitako oholtza batean da. Eltxo asko dago, eta lurra lokaztuta dago. Kamerinoa 15 minutura dago oinez. Mentalki, gaurko estrategian pentsatzen hasten naiz, eszenatokiraino diskrezioz nire takoietan iristeko, duintasuna mantenduz. Tekniko batek bere besoa eskaintzen dit. Irribarre egiten diot, falta zena, pentsatzen dut, bakarka guztia egitea show honetan, eta gizon baten laguntza behar izatea bertara osorik iristeko. Ez.
Kamerinoa kultur etxeko gela bat da. Janari asko eta ispilua ekartzen dizkigute, oso ondo. Ezkontza bat omen dago, ordea, kultur etxean. Komunera noa, baina ezkontzakoekin partekatua da, eta komun zuloa kaka likidoz beteta dago.
Beti duintasuna mantenduz, nire jantzi dotorea jartzen dut, eta banoa kontzertura.
Bertan, jende asko dago. Gehienak andre zaharrak dira, egurrezko aulkietan eserita. Arraroa egiten zait Murtzian publiko horrekin euskaraz abestea, «zerbait gustatuko ote zaie kontzertu honetan?». Opinión de mierda abestia iristean, konbentzituta nago joan egingo direla. Baina ez, hor daude, txaloka, pozik, esango nuke. Bukatzean, argazkiak eskatzen dizkidate. «Oso polita, lan gogorra egin duzuna», esaten dit batek. Duintasunez, negarra ezkutatzen dut.
