Hiruretako inork ez du esplizituki halakorik esan, baina asteotako negoziazioek eta adierazpenek agerian utzi dute hilzorian dagoela Korsikako nazionalistak 2015ean eta 2017an agintera eraman zituen Pe a Corsica koalizioa, hilda ez esatearren. Urteotako desadostasunak eta Gilles Simeoni irlako presidentearen alderdiak jarritako baldintza berriak daude errealitate horren atzean: Femu a Corsicak «zerrenda irekia» osatu nahi du datorren hilabeteko Korsikako Parlamenturako bozetarako, «alderdien logikatik kanpo» doana eta «kuotarik gabekoa».
Pe a Corsica 2015eko hauteskundeen bigarren itzulirako adostu zuten garai hartan koalizio zen Femu a Corsica autonomistak —Simeoniren Inseme per a Corsicak eta PNC Korsikako Nazioaren Alderdiak osatua, besteak beste— eta Corsica Libera independentistak, eta aliantza horri esker mugimendu nazionalista lehen aldiz iritsi zen agintera. Koalizio bera errepikatzea erabaki zuten 2017ko bozetan, eta Pe a Corsicak are emaitza hobeak eskuratu zituen, legebiltzarrean gehiengo osoa lortzeraino (63 eserlekutik 41).
Berez, 2015ean sinaturiko akordioak hamarkada baterako behar zuen, 2025eraino, baina badirudi ez dela halakorik gertatuko, Femu a Corsicak itun berri bat proposatu baitie duela gutxira arte aliatu zituenei; ofizialki, helburua da hauteskundeetarako zerrenda mugimendu nazionalistatik kanpo daudenei irekitzea, baina, egiazki, Simeoniren jokaldiaren helburua bestelakoa da: urteotan izan duen protagonismoa baliatu, eta mugimenduaren lider bakar eta eztabaidaezina bilakatzea. Eta, bide batez, Corsica Liberako buruzagi eta Korsikako Asanbleako presidente Jean-Guy Talamoniren pisua eta indarra ezereztea, salatu dutenez.
Izan ere, 2018tik hona hainbatetan atera dira argitara Pe a Corsica koalizioa osatu duten hiru indarren arteko desadostasun politikoak. Simeoniren eta Talamoniren artekoez gain, oihartzun handia izan dute Korsikako presidenteak PNCren idazkari nagusi Jean-Christophe Angelinirekin izandako talkek; 2019an islatu zen zatiketa hori, Femu a Corsica koalizio izatetik alderdi bilakatzera pasatu zenean, PNCren iritziaren kontra.
Azkenean, Angeliniren indar politikoak formula horretan ez parte hartzea erabaki zuen, eta iazko herriko bozetan ez zituen emaitza txarrak lortu, besteak beste, PNCren idazkari nagusia hegoaldeko Porto-Vecchioko auzapez aukeratu baitzuten. Arrakasta horrek bultzatuta, eta gainontzeko indar politikoekiko harremana kontuan hartuta, PNCk bere zerrenda aurkeztea erabaki du datorren hilabeteko hauteskundeetarako.
Bien bitartean, Corsica Liberak ez du erabat argitu zer egingo duen, azkenean Femu a Corsicaren baldintzak onartuko dituen ala bere hautagaiak aurkeztuko dituen. Baina, iragan asteburuan argitara ateratako prentsa oharra kontuan harturik, badirudi bigarren aukeraren alde egingo duela, testuan baitio Simeoniren alderdiaren asmoak «onartezinak» direla, eta «etika nazionalistaren kontra» doazela.
Zehazki, honako hau adierazi du Talamoni buru duen mugimendu politikoak: «Femu a Corsicak dio, aldebakarreko maneran, hamar urterako adosturiko akordioei amaiera eman nahi diela eta, hortaz, Pe a Corsica desmartxa lurperatuko duela. Akordio hori mugimendu nazionalistak, FLNCren [Korsikako Nazioa Askatzeko Frontearen] borondateak eta korsikarren %57k baieztatu dute».
Zazpi militante historikoren kritikak
Giroa are gehiago okertu du mugimenduko zazpi militante historikok argitara ateratako gutun kritiko batek. Horretan, gehiengo nazionalistari eskatzen diote zehazteko zeintzuk diren bere «asmoak, bide orria, proposamenak eta anbizioak», eta ohartarazten diote haien babesa ez dela «baldintzarik gabea» izango.
Kontuan hartzeko moduko hitzak dira, militante horietako bostek 1975eko Aleriako kobazuloko protestan parte hartu baitzuten, eta pisu handiko figurak baitira; azaldu dutenez, zazpi urteko agintaldiaren ostean, «desilusio» handia dute Simeoniren gobernuarekiko, eta galdera ere helarazi diete hiru indar politikoei, bozei begirako desadostasunez: «Frogaren bat al da alderdien interesek gaina hartu diotela Korsikaren interes kolektibo eta gorenei?».
Alderdiek bi aste inguru dituzte hauteskundeetako zerrendak aurkezteko, eta, egungo egoera ikusita, gutxienez lau espero dira mugimendu nazionalistatik: Femu a Corsicarena, Corsica Liberarena, PNCrena eta 2017an bigarren itzulira pasatzeko zorian egon zen Core in Fronterena.
Barne zatiketa ez da une egokian iritsi, autonomistek eta independentistek aurkari garrantzitsu bat izango baitute bozetan: eskuin erregionalista eta eskuin jakobinoa zerrenda berean elkartzea lortu duen Laurent Marcangeli. Ajaccioko auzapeza lehen aldiz aurkeztuko da zerrendaburu gisara, eta eskuindarrek espero dute haren hautagaitzaren bitartez 2010ean galdu zuten boterea berreskuratuko dutela.
Frantziako Gobernuak aginduriko atzerapenaren ostean, parlamenturako hauteskundeen lehen itzulia ekainaren 20an egingo dute, eta bigarrena, 27an; lehen topaketan inork ez badu botoen erdia baino gehiago jasotzen, bigarrenera pasatuko dira gutxienez babesen %7 lortuko duten zerrenda guztiak.
2017ko bozetan lau sailkatu ziren: Korsikako nazionalisten Pe a Corsica, eskuin erregionalistaren A strada di l’avvene, LR Errepublikanoak-ena eta LREM Errepublika Martxan-en Anda per Dumane.
