Guggenheim

Azkenaldian astelehenero pasatzen dira azokatik. Aurretik joaten da baten bat eta atzetik eramaten du taldea. Gehienek belarritakoa izaten dute jarrita, eta handik entzuten dute non dauden. Ez dakidana da ea norbaitek azalduko ote dien nor garen gu, zer saltzen dugun, zedesberdintasun dagoen hemen zein munduko edozein lekutan bertan ekoitzitik eta kanpotik ekarritakora, nekazaritza ereduen arteko talka... Astelehenean ere ondokoak esan zidan. «Hara! Iritsi da itsasontzia Getxora, antza!». Gutxi gelditzen dira zerbait galdetzen, eta gutxik eskatzen dute argazkia ateratzeko baimena. Gehienak eurenean pasatzen dira belarritakoari adi, kamera eskuan, pintxoa jatera nora eramango dituzten kalkulatu nahian.Ez da nahiko nukeen turismo eredua: jendea aldran Gernikan zein Madrilen, Maulen zein Berlinen. Jendeari bizitza eredu bat erakutsi nahi nioke: bertan bizi garenona. Ez bakarrik nekazariena: euskal komunitatearena, herri txikietakoa eta handietakoa, emakumeena eta gizonena, borrokena, egunerokotasunarena...

Ez dakit kontziente ote garen Guggenheim Gernikan egiteak ekarriko digunaz. Mila aldiz pentsatu dut horretan, eta, hala ere, uste dut pentsatzen dudan baino okerragoa izan daitekeela oldeka datorren jendeak ekarriko duena. Garaiz gaude gauzak beste era batera egiteko.