Durangoko Azokaren Badabil podcastaren aurtengo hirugarren saioa entzuten ari nintzen arropa zabaltzen ari nintzela. Amets Arangurenek gidatuta, J Martinako Kattalin Barcena eta Mahl Kobat Anje Duhalderekin ziren.
Halako batean, Duhaldek zera nabarmendu zuen, gidari eta gonbidatu gazteen aurrean, espektro zabaleko kritika bat egitean ezohikoa den errespetu, zintzotasun eta xamurtasunarekin: «Ez zaitezte autozentsuratu. [...] Nahiz eta kalte egingo dizuen, ikusita nola diren gauzak gure herrian. [...] Gu ez bagara kezkatzen, [...] nork egingo du? Azkenaldian, entzuten ditudan musiken hitzetan gero eta gutxiago sumatzen dut hori, erreibindikazioa deitzen zena lehen. Orokorrean ahuldu da hori eta inoiz baino gehiago behar dugu. Besteak beste, gure hizkuntzari dagokionez. Batzuetan gogorra da egiten duenarentzat eta entzuten duenarentzat».
Segituan etorri zitzaizkidan Duhalderen Errobiko ereserkiak. Baina eguna ilundu zen eta jabetu nintzen, akaso, Duhaldek egin duen ekarpen ohiz kanpokoena ez ote den, sarritan gertatzen den bezala, oso bazterrean geratu: Georges Brassensen kantari. Anarkista okzitaniarraren hitzak euskarara maisuki ekarri zituen orduan eta Baionako areto batean, Mathias Lopez eta Remy Gachirekin batera jendaurrean eta zuzenean grabatu zituen hamalau piezak. Den-denak dira jatorrian pieza ezagunak, eta Branssensen zale euskaldunak aurrez ezagutuko zituen seguru pieza horiek. Baina frantsesez zekiten euskaldunentzat ere izango ziren ezezagunak, neurri batean, euskaraz abesteke zeuden kantu horiek.
Sarri aipatzen da, egunkari honetan bertan modu elegantean joan den igandean, nola hizkuntza bat ez den hizkuntza horretara beste hizkuntzetakoa iristen ez den bitartean, alegia, itzultzen ez den bitartean.
Zentzu horretan, bakarra kendu gabe, 2000ko otsaileko ilargi xuri gau hartara joan zait gogoa: abesti gehiago jo ote zituzten nahiz eta ez argitaratu? Norberaren euskaltasunak baditu zulo nabarmenak, baina niretzat ez dira aski Mikel Laboak Brassensekin egin zituen jokoak, nik behar nituzke La prière eta Il n'y a pas d'amour heureux Merced karrikako hizkuntzan, gogotik negar egin behar dudanean, ongi jakiteko zer ulertu Ce qu'il faut de malheur pour la moindre chanson abestea tokatuko denean.
