Asko hitz egiten da urrutitik datozkigun krisiez eta tragediez, eta ulergarria da. Baina, zailtasun garai hauetan, merezi du begirada gure ingurura zuzentzea eta hemen gertatzen denari erreparatzea.
Egunero, gure auzoetan eta herrietan, isiltasunez egindako itxaropen eta ahalegin txikiak daude: auzokide batek adineko bati laguntzen dio, elkarte batek haur eta nerabeei laguntza eskaintzen die, edo familia batek etxea irekitzen dio beharra duenari. Keinu txiki horiek, askotan ikusezinak, gure gizartearen oinarria dira, eta gogorarazten digute elkartasuna ez dela kontzeptu abstraktu bat: egunerokoan eraikitzen dela.
Istorio horiei balioa eta ikusgarritasuna emateak komunitate gisa indartzen gaitu. Irakasten digute, mundu osoa aldatu ezinda ere, gure lurrean, gure eskuekin, aldea egin dezakegula. Eta hori ere itxaropenaren forma bat da.
