Gipuzkoako erresidentzietan lan egiten dugunok greban gaude. Lan baldintza duinagoak eskatzen ditugu, noski, baina bada gutxitan aipatzen den beste aldarrikapen bat, garratz sentitzen duguna gure larruan: ez gara 67 urtera arte heltzen.
Gure lana fisikoki eta emozionalki oso gogorra da. Egunero gorputzak altxatzen ditugu, mendekotasun egoera larrian dauden pertsonak artatzen ditugu, zaintza intentsiboa ematen dugu. Urteek aurrera egin ahala, gure gorputzak apurtzen hasten dira. Gero eta gehiago gara azken urteak baja medikoen artean igarotzen ditugunak. Eta hori ez da bideragarria. Ez langilearentzat, ez erabiltzailearentzat, ez zaintza sistemarentzat.
Horregatik, uste dugu sektore honetako borrokan lehentasunezkoa dela erretiro aurreratua eskatzea. Gure lana penagarria eta arriskutsua da, eta hala aitortu behar da. Beste sektore batzuetan dagoeneko aitortu dute lanaren baldintza gogorrak direla eta erretiro aurreratua merezi dutela. Gurea ez da gutxiago.
Zaintza sistema publiko duin bat eraiki nahi bada, ezin da ahaztu zaintza hori egunero sostengatzen duten gorputzak ez direla agortu arte erabilgarriak. Bizitza duina aldarrikatzen dugunean, lan ibilbidearen amaiera ere duina izan dadila eskatzen dugu.
