70eko hamarraldia hasterako, etxekoandreek diru ordaina behar zutela adierazi zuten Mariarosa Dalla Costak eta Selma Jamesek. Lehena feminismo autonomoaren aldeko militantzian aritu zen Italian, eta bigarrena, berriz, AEBetako Wages for Huosework (etxeko lanak soldatapean) kanpainaren sortzaileetako bat izan zen. Batak eta besteak gai horren harira 1971tik 1972ra bitarte idatzitako zenbait testu biltzen dira Emakumeen boterea eta komunitatearen iraultza liburuan, hain zuzen, urte hartan Internazional Feministak Paduan (Italia) antolatutako biltzarrean aurkeztutakoak, eta urte berean liburu batean argitara emandakoak. Aiora Enparantzak itzuli du bilduma, eta Katakrak argitaletxeak plazaratu. Silvia Federici pentsalari feministak beren-beregi egindako hitzaurreaz osatu dute euskarazko edizioa.
Aitziber Jimenez de Aberasturi Katakrakeko editoreak dioenez, eztabaida eragiteko eta horren araberako ekintzak antolatzeko helburuz idatzita daude testu guztiak; ezaugarri batek lotzen ditu: «Etxekoandreak etxeko langile gisa izendatzen dituzte egileek, eta emakumeen auzia kapitalismoaren aurkako borrokan irudikatu». Etxearen inguruan antolatzen den familia nuklearrari ere nabarmen egiten omen zaio uko. Jimenez de Aberasturiren ustez, hitzaurreak laburbiltzen du hobekien 70eko hamarraldiko testu horietan jasotako pentsamendua: «Federicik dio, batetik, emakumearen borrokari klase borrokan aurkitu behar zaiola tokia, eta, bestetik, emakumearen askapen prozesua ez dela posible izango kapitalismoaren barnean».
«Aginte perpaus eta esaldi probokatzaile asko ditu. Izan ere, testuen helburua ez zen teoria politiko bat azaltzea, kontzientzia politikoan eragitea baizik»
AIORA ENPARANTZA Itzultzailea
Estiloari erreparatuz testu bereziak direla nabarmendu du Enparantzak: «Liburuak saiakera kutsua du, eta egileek garai hartako diskurtso militanteetako hizkera darabilte». Esan du, gainera, zenbait pasarte «ilunak» izanagatik ere, diskurtso zuzena dela nagusi: «Borrokarako egindako testuak dira». Akademizismotik urrunekotzat jo du liburua: «Ez dago hizkera neutrorik. Askotan, irakurlea interpelatzen du, gehienetan emakumeak. Aginte perpaus eta esaldi probokatzaile asko ditu. Izan ere, testuen helburua ez zen teoria politiko bat azaltzea, kontzientzia politikoan eragitea baizik».
Egituraren aldetik, berriz, analisi marxista eta eguneroko bizitzaren inguruko diskurtso emantzipatzaile bat batzen omen dira liburuan, itzultzailearen arabera: «Deklarazio politiko bat ematen du, argudio eta baieztapen segida luze bat baita. Baina, bat-batean, senarrarekiko harremanez hitz egiten dizu, amatasunaz eta etxeko lanez, eta horrek talka bat sortzen du pertsonalaren eta politikoaren artean». Tonu poetiko-metaforikorik ere aurkitu du zenbait pasartetan, «bereziki iraultzari buruz hitz egitean».
