Puskak

Lagun azpeitiar batengandik ikasi nuen. Tabernan trago bat hartzen ari ginela edo otorduren batean geundela norbaiti kopa, txarroa edo zena zelakoa erori eta puskatzean egiten zuen hotsarekin erreakzioak sortzen ziren. Gehienek sustotxoa hartzen zuten; norbaitek, haserre, begirada zorrotza eskaintzen zion txikizioaren arduradunari. Nire lagunak ozen eta alai hartzen zuen hitza, lagunarteko giroa mingots ez zedin: «Lasai! Ez da ezer pasa. Puska denak osorik daude!».

Beira zati horietaz akordatzen naiz gure agintariak jendaurrean hizketan sumatzean. Eraikitzen ari gara. Etorkizun ezin hobea prestatzen. Gure osasun sistemak, funtzionamendu akats txiki batzuk gorabehera, ez du parekorik ingurukoetan; gure hezkuntza sistemak, ikasleei bi edo hiru hizkuntzatan trebatzeko aukera emateaz gain, ingurukoetakoek baino inklusibotasun handiagoa azaleratzen du; gure gizarte-laguntzek herritar askoren zama arintzen dute; gure etxebizitza politikek ezinean dabiltzanei mesederako eragiten diete; demografia mirrindu ez dadin irtenbideak eskaintzen ari gara, inguruko erkidegoetan ez bezala...

Haientzat ez da ezer apurtu. Eta gu ez gara odoltxartuko. Konturatzen gara zerbait apurtu dela, baina puska denak osorik daudela, eta hainbestean konforme.