Saihesbidea

Hasieratik hartu nuen begitan. Ezinikusi irrazional bat zela banekien, baina saihestezin gertatzen zitzaidan. Eta badakit berea ez zela errua. Nirea zen. Behin, birritan, hiru aldiz... sartu nuen hanka, koska berean ez nuela berriroestropezu egingo neure buruarihitzeman arren. Estreinakoz huts egin nuenean, Foru Aldundia madarikatu nuen; bigarrenean, Eusko Jaurlaritza eta Espainiako Gobernua; hirugarrenetik aurrera, neure burua.

Euskal Herrian ibiltzeko garuneko GPSarekin aski genuela uste genuenok ere, amore eman behar izan genuen. Nahi gabe sartzen zinen, nola sartu zinen ere ez zenekiela. Eta irten, ongi ordainduta irtengo zinen, penintsulako autobide zatirik garestiena zen eta. Hizketagai bihurtu zen plazaz plaza genbiltzan kantukideon artean, ez bainintzen bakarra deskuidatu izandakoa. Saihesbidea nola saihestu izan zitekeen hizketaldi haien izenburu...

Joan dira hamaika urte ordutik. Orain iragarri dute datorren astetik aurrera Supersur saihesbidearen bigarren zatia irekiko dutela. Hasieratik hartu nuen begitan, bai, eta izena bera ere ez zait gustatzen. Porrotera bidean doan Andaluziako Aurrezki Kutxa baten izena dirudi. Edo Madrilgo aldirietako hipermerkatu batena. Eta Super-hego jarriko bagenio, Freud biziberritze aldera?