Eskubide zaharkitua

Herriek euren etorkizuna erabakitzeko eskubidea dutela aldarrikatzea «iraganeko kontua da», «mundua beste norabide batean» ari baita mugitzen. «Oso gauza zaharkitua da. Herrialdeen arteko globalizazioa indartu eta haien arteko harreman ona sustatu behar dugu». Baliozko diskurtsoa izan zitekeen, hori esan duena ez balitz dena —alegia, Espainiako Gobernuko Presidentetzarako ministroa—, eta hori esan duenak ez balu ondoren hau esan, nazionalismo sutsuenaren adibide: «Espainia Europako Batasunaren motorra da, Europako Batasunaren erabakiak hartzen ditu, eta munduko erabakiguneen erdigunean dago».

Herrien arteko harreman onaz ari denean, noski, ez da ari Espainiako Estatuak barne hartzen dituen nazionalitate ezberdinen arteko harremanaz eta errespetuaz. Antza, harreman on hori ez du sustatu beharrekoen multzoan sartzen; Eusko Legebiltzarrak, gehiengoz, konstituzioa aldatu eta erabakitzeko eskubidea bertan txertatzea eskatu izanari eman baitzion erantzun hori, atzo.

Argi dago, beraz. Horren alde bozkatu zutenek, legebiltzarkideen %77 horiek, beste bide bat ere landu beharko dutela babestu duten horretan benetan sinisten badute. Kanpainaurrean halako eskaera bat egin eta gero ximeltzen utzita ez baitago aurrean dagoen horma botatzerik, ezta urratzerik ere.