PSEko idazkari nagusi berritsuak onartu du Txiki eta Otaegi frankismoaren biktimak direla, eta, aldi berean, argi eta garbi ukatu du «erreferente» —ez dakigu zertaz—, baina erreferente gisa har daitezkeela.
Aurrerapauso bat da; batez ere, Gogora institutuko zuzendariaren baldarkeriarekin eta fede txarrarekin alderatuta —dagoeneko kargugabetuta egon beharko luke—, eta Gorka Fernandez Soldevilla Gasteizko Terrorismoaren Biktimen Fundazioko ikertzailearen adierazpen ikaragarriekin ere alderatuta, hiltzaile eta erailak izendatu baitzituen.
Txiki eta Otaegi, Fernandez Soldevillaren arabera, lehenengo, hiltzaileak izan ziren, eta hori justifikatzeko itxuragabekeria intelektual eta morala dauka, heriotza-zigorra ezarri zien epaiketa sumarisimoaren akusazioaren zatiak aipatuz. Ez zaitez nahastu, Fernandez Soldevilla jauna, haiek hil zituzten epaile militarrak izan ziren hiltzaileak.
Mario Onaindia ere bost urte lehenago Meliton Manzanasen hilketan parte hartzeagatik akusatuta heriotzara kondenatu zuten, nahiz eta gero indultatua izateko eta legebiltzarkide, senatari eta abar izateko zortea izan zuen. Hura ere hiltzailea izan al zen, metodologia berritzaile horren arabera?
Odol delitu ugari leporatzen zizkieten ETA pm-ko hirurehun militante inguru 1983an PSE-EEra igaro ziren. Haiek ere hiltzaileak? Egia esan, askok karrera bikainak egin zituzten PSEn, eskarniorik pairatu gabe, ez Gogora Institutuko egungo zuzendariaren aldetik, ez Fernandez Soldevillaren aldetik.
Zein ote da bi horien desoreka politikoa edo psikologikoa hain asmo txarrez jokatzeko?
Nahiz eta asko saiatu, Gogora Institutuak eta Gasteizko fundazio horrek ez dute lortuko gu engainatzea euren kontakizun faltsuarekin.
Bukatzeko, Txiki eta Otaegi, askatasun-haizea zarete euskal herritar gehienentzat, eta horrela gogoratuko zaituzte historiak. Agur eta ohore.
