Egon

Egin galdera hotz-hotzean, gaizto, testuingururik gabe, eta bat ala bestea erantzuteko derrigortasuna argi utzita: «Zer da hobea, geldirik egotea ala mugitzea?». Hamarretik zortzik «mugitzea» erantzungo lukeela ziur nago. Izan ere, garaian-garaian eta lekuan-lekuan badaude gauza batzuk besteak baino hobeto ikusiak. Mugikortasuna deitzen diote, eta «tasun» horrek arrisku itxura oro erantzi egiten dio. Eta ez dakit den gure bizimodu petral honen arrazoi nagusi edo isla soil.

Hartzen duzu tarteka autoa goizeko zazpiak eta erdi aldera hiriburura joateko, eta harritu egiten zara aldiro zu bezala zenbat eta zenbat doazen ikusita. Eta okerrena da kontrako norabidean beste hainbeste auto datozela. Mugitu. Batzuk batera eta besteak bestera, txerri-buztana bezala, ezertarako ez bada ere. Hori da nonbait egungo munduak bizirik dagoela frogatzeko darabilen amarrua. Errepideak badira errenta; errenta dira erregaiak ere. Eta batetik bestera ibiltzeak dakarren lanean aritzearen sentsazioak ez du preziorik.

Oso tarteka isiltasuna entzuteak esnarazten zaitu. Zerbait gertatzen da. Ezer ez dabil. Ezin dugu joan-etorririk egin. Elurra ari du. Ez da besterik. Mundua bukatzera doala sentitu badugu mundu horrek merezi duen jarri beharko genuke auzitan.