New Yorkeko liburutegien artean bosgarren etorbideko liburutegi publikoa da zalantzarik gabe ezagunena. Baina handik hurre, bada merezi duen beste liburutegi ikusgarri bat, Morgan liburutegia. Izen bereko bankariak eraiki zuen. Etxearen alboan altxatu zuen liburutegia, lorategian, etxean liburuak ez zitzaizkion sartzen eta.
Morgan liburutegian bidaiei buruzko Erdi Aroko liburuen erakusketa dago ikusgai. Denetarik dago, Istanbuleko sultanak alabari idatzitako bidaia liburua, XI. Mendean Persian moldatutako bat, zoragarria, eta John Mandeville izeneko zaldun ingelesak egindakoa.
Mandeville gurutzadetara joan eta munduan galduta ibili omen zen, eta ostean, ikusitako guztiarekin liburua idatzi zuen. Bertan ageri dira erraldoiak eta ipotxak, animalia exotikoak eta munstroak, bururik ez duten pertsonak, barraskilo erraldoien oskolen barruan bizi ziren herriak, gizonen erasoetatik defendatzeko genitaletan sugeak zituzten emakumeak… Bere garaian seriotzat hartu zuten Mandeville, Leonardo Da Vincik eta Kristobal Kolonek esate baterako miresten zuten, famatua eta irakurria izan zen.
New Yorkeko liburutegien artean bosgarren etorbideko liburutegi publikoa da zalantzarik gabe ezagunena. Baina handik hurre, bada merezi duen beste liburutegi ikusgarri bat, Morgan liburutegia. Izen bereko bankariak eraiki zuen. Etxearen alboan altxatu zuen liburutegia, lorategian, etxean liburuak ez zitzaizkion sartzen eta.
Morgan liburutegian bidaiei buruzko Erdi Aroko liburuen erakusketa dago ikusgai. Denetarik dago, Istanbuleko sultanak alabari idatzitako bidaia liburua, XI. Mendean Persian moldatutako bat, zoragarria, eta John Mandeville izeneko zaldun ingelesak egindakoa.
Mandeville gurutzadetara joan eta munduan galduta ibili omen zen, eta ostean, ikusitako guztiarekin liburua idatzi zuen. Bertan ageri dira erraldoiak eta ipotxak, animalia exotikoak eta munstroak, bururik ez duten pertsonak, barraskilo erraldoien oskolen barruan bizi ziren herriak, gizonen erasoetatik defendatzeko genitaletan sugeak zituzten emakumeak… Bere garaian seriotzat hartu zuten Mandeville, Leonardo Da Vincik eta Kristobal Kolonek esate baterako miresten zuten, famatua eta irakurria izan zen.
Mandevilleren garai berekoa izan zen Marco Polo. Mendeak pasa ahala, esaten da Polo zehatzagoa zela eta Mandeville komediante hutsa zela, inon ez dela existitzen berak ikusitakorik. Zehaztasun faltak ahanztura eta bazterketa ekarri zizkion. Pentsa, badiote batzuk sekula etxetik ez zela atera gure zaldun farsantea.
Batzuentzat iruzurtia izango zen Mandeville, baina niretzat artista hutsa da. Mundu miragarri hura dena, etxetik atera gabe asmatzeko.
