Igandea Super Bowl-aren eguna izan zen. Eguna diot, partida arratsaldez izan arren, egun osoa egoten baita jendea hemen leihari buruz berbetan. Baserritarren azokan, parkean oinez dabilenak edo supermerkatuan.
Metroan ere entzun dugu partidari buruz. Gidariak berak ziurtatu digu garaiz iritsiko dela trena. Hari entzunda gure atzean gizon batek esan digu berak partida baino atsedenaldiko kontzertua nahiago izaten duela. Urteko abagunea musikarientzat, miloika pertsonek ikusten dutena.
Futbol amerikarra konplexua da. Behin lagun batek kontatu zidan oso sinplea dela kontua, “baloia inor ez dagoen tokira botatzea da gakoa”. Nola inor ez dagoen tokira? Ez nuen ezer ulertzen. Eta gero hasi zitzaidan baloiaren kontu hori lotzen estatubatuarren izaerarekin, maila sinbolikoan. Nonbait gustuko dutela inor ez dagoen tokira iristea, inork idatzi ez duen nobela idaztea, inork asmatu ez duen hipotesia zientzian, lortu ez den kirol marka, edo negozioa bilatzea, inork uste ez zuen esparruan. Ados, esan nion lagunari, konbentzimendu handirik gabe.
Seme-alabek hobeto ulertzen dute. Argitu digute San Francisco eta Kansas City ren artean dela aurtengo finala. Kansas iazko irabazlea da, baina SF hobeto omen dabil. Beraiek SFren alde daude, jokalari batengatik. “The Irrelevant” deitzen diote, “makala”, esango genuke guk. Jokalaria ez zuten ezertarako nahi eta aurten bera omen da finena. Hori ere oso istorio estatubatuarra.
Gero eztabaidatu dugu Kansas City hiria ez ote dagoen Kansas estatuan. Alexari galdetu diogu.. Kansas City Missourin dagoela argitu digu makinak, baina auzo bat baduela alboko Kansas estatuan.
Hasi da partida eta jarri gara begira.
Denok. Baita Alexa bera ere.